Inspiratie

Vorig jaar in het eerste leerjaar keramiek op de kunstacademie, worstelde ik met werkelijk alles. Met vorm, textuur, kleur, patronen… Ik werkte eigenlijk nog veel te grafisch en moest echt leren het esthetische en het regelmatige in mijn patronen los te laten. Je kon bij wijze van spreken het aantal millimeters tussen de stipjes op mijn werk nauwkeurig nameten in de klei.

Ik moest letterlijk leren om lelijke dingen te maken. Want lelijke werken konden immers ook razend interessant zijn. En door ‘het moet mooi zijn’ los te laten, kom je soms spontaan juist op hele mooie werken en leer je veel meer. Ik vond het maar lastig en liep soms te dralen door de klas en te loeren bij mijn klasgenoten.

Het enige waar ik niet mee worstelde was met de techniek van het boetseren zelf. Heerlijk vond ik het om na een drukke dag verder te werken aan de opbouw van mijn werk. Ik heb daardoor wel geleerd om goed af te werken want hoe meer je dat doet, hoe minder je later hoeft bij te schuren en te verfijnen.

Allereerst leerde ik om met behulp van rolletjes klei iets op te bouwen. Niets met de draaischijf! (Onderschat dit niet want werken op een draaischijf is heel erg moeilijk en intensief, ook al denk je wellicht van niet!) Puur handwerk moest het zijn!

Mijn eerste werkstukken waren rond van vorm. En ook al mochten we geen gebruiksobjecten creëren, het werden toch steeds schalen en kommen die ik puur op de techniek toch voorzag van allerlei vreemdsoortige vormen waar je normaliter bang van zou worden.

Ook het werken met kleuren vond ik een moeizaam proces. Zeker omdat we nog erg gebonden waren aan het werken met een of twee kleuren hooguit en ook alleen de gekleurde kleislibs gebruikt mochten worden. Kleuren van kleislibs kunnen heel anders worden wanneer ze gebakken zijn. En ook het aantal graden kan de kleur nog doen veranderen. Dus wanneer jij dacht dat je werk aquablauw uit de oven zou komen, dan kon dit best groen of donkerblauw uitpakken. Hieronder zie je welk verschil in kleur de temperatuur van de oven kan uitmaken. De donkere terracotta kleur is gebakken op 1150 graden, de lichtere op 950 graden.

In mijn eigen uren, boetseerde ik verder. De opbouw met rolletjes klei, probeerde ik ook eens in een vorm van vlakken. En dat pakte eigenlijk best leuk uit.

Wat het moet voorstellen? Geen idee want het mocht geen gebruiksobject zijn. Maar iedereen staat er wel steeds in te loeren. Dus interessant is ‘ie.

Ik heb me laten inspireren door deze foto…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.