De keramische oven…

Wie kent nog de capriolen met mijn allereerste keramische oven? 😅 Van Stoffelen was nie blij nie toen. 🤣

Maanden later werd hij, ongebruikt, –geen idee of hij het überhaupt deed-, ontmanteld en afgevoerd naar de oud-ijzerboer die er nog € 75,00 voor gaf, na al die tijd gruwelijk in de weg te hebben gestaan. Er kwam een bescheiden tonnetje voor terug, eentje die gewoon op het normale stroomnetwerk kan.

Maar ja, hoe werkt zo’n ding eigenlijk? Zenuwachtig werd ik van de kist, steeds als ik hem zag staan. –Een ovenschotel zetten we zonder pardon in de oven. Ovenschotel erin, draaien aan een knopje, ding wordt warm. Schotel wordt warm. Klaar. Uitkijken dat je je takken niet verbrandt!

Er werd een gebruikshandleiding bij mee gegeven. Die ik evenmin doorlees, net als u. Nee, daarvoor kun je beter naar de kunstacademie. En eindelijk was het zo ver. Instructies over de oven.

Nou, zo’n ding zet je dus aan, werkstuk erin, draaien aan een knopje, ding wordt warm. Werkstuk wordt warm. Klaar. Uitkijken dat je je takken niet verbrandt! –Oké, er komt iéts meer bij kijken maar in grote lijnen komt het op hetzelfde neer.

Het werk wordt op vuurvaste stenen platen ingeladen. In zo’n oven kan best wat tegelijk. Het werk wordt in verschillende fases gebakken, de eerste fase is de ruwbak. Hiervoor moet je werk aardig zijn opgedroogd. De temperatuur van de oven wordt ook in stappen opgebouwd. Bij ruwbak mag je de oven per uur niet hoger dan 100 graden vermeerderen. In deze fase kun je je werkstukken zelfs op elkaar leggen tijdens het bakproces. Het gaat er niet van aan elkaar plakken.

Na de ruwbak kan je klei nog bewerkt worden, denk aan glazuren afwerking bijvoorbeeld. In de bakfases daarna krijgt je klei verschillende kleuren, afhankelijk van de temperatuur waarop je het bakt.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.